พอเขาเปิดตัวก็ชัวร์ทุกอย่าง
หมดแล้วความหวังที่สร้างเอง
ที่เคยถามหาความชัดเจน
ในวันนี้มันชัดเจนพอไหม
คุยกับเขา คุยอยู่ตั้งนาน
แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าคบไง
เขาจะชอบ จะไปคบใคร
ก็จะไปยุ่งอะไร เลิกร้องไห้สักที
แค่เขาเปิดใจให้ได้รู้จัก ได้คุยได้ทักก็ดีตั้งเท่าไร
ก็ดันไปรักเขาเร็วเกินไป เขายังคุยๆ หายๆ ด้วยซ้ำ
ทักมาหาก็แค่ตอนเหงา บอกชอบเขา เขาก็ยังขำ
น้ำตาไหล แต่ไม่จำ ต้องโทษตัวเองทั้งนั้น
ที่ฝันไปไกลอยู่ข้างเดียว
อกหักได้ไง ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา
แค่คนคุย ไว้แก้เหงา ดันคิดมากเกินกว่านั้น
อกหักได้ไง ไม่เคยเป็นอะไรกัน
คิดจริงจังไปเองทั้งนั้น ไม่สำคัญ อยากร้องไห้ยังไม่มีสิทธิ์
แค่เขาเว่าว่าฮู้สึกดี เฮากะยิ้มฝันไปไกลฮอดไส
อยู่ๆ เขากะมีไผ จากที่ฝันไปไกล น้ำตามันไหลบ่ฮู้โต
อกหักได้จั่งได๋ บ่ได้เป็นอิหยังกับเขา
ได้สิทธิ์แค่คุยแก้เหงา แต่ว่าเฮาคิดหลายกว่านั่น
อกหักได้จั่งได๋ บ่เคยเป็นอิหยังกัน
น้ำตาที่ไหลมานั่น ยังต้องกลั้นเพราะบ่มีสิทธิ์
คุยตั้งนาน คุยทุกวัน คิดว่าตัวเองน่ะเป็นคนสำคัญ
ทั้งที่จริงก็แค่คนทั่วไป ที่คิดมากไปเกินความสัมพันธ์
บ่มีหยังที่ชัดเจน
ไม่เห็นมีสักครั้ง ที่เขาจะทำเหมือนให้ความหวัง
ก็มีแต่เราที่บ้าเกินไป ก็สมน้ำหน้าตัวเองทั้งนั้น
แค่พี่น้องยังบ่ได้เป็น
อกหักได้ไง ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา
แค่คนคุย ไว้แก้เหงา ดันคิดมากเกินกว่านั้น
อกหักได้ไง ไม่เคยเป็นอะไรกัน
คิดจริงจังไปเองทั้งนั้น ไม่สำคัญ อยากร้องไห้
อกหักได้ไง ไม่ได้เป็นอะไรกับเขา
แค่คนคุย ไว้แก้เหงา ดันคิดมากเกินกว่านั้น
อกหักได้ไง ไม่เคยเป็นอะไรกัน
คิดจริงจังไปเองทั้งนั้น ไม่สำคัญ อยากร้องไห้ยังไม่มีสิทธิ์